รวมชุดหัวใจเจ้าทะเล "ลำนำรักเจ้าสมุทร-ลำนำรักเจ้านาวา-ลำนำรักมังกรดำ" 3 เล่มจบในตอน ~เฮยเจี๋ยหมิง~

โดย :  เฮยเจี๋ยหมิง 

"ลำนำรักเจ้าสมุทร ชุด หัวใจเจ้าทะเล" 

    "จั้นชิง" มิใช่คุณหนูในหอห้อง นางเกิดบนเรือและการได้ล่องท่องไปในท้องทะเลคือชีวิตของนางตั้งแต่เยาว์วัย แม้จะมีผู้คนคัดค้านว่าสตรีขึ้นเรือจะทำให้เกิดเภทภัย แต่นางก็สามารถพิสูจน์ให้เห็นว่าสตรีเช่นนางมิใช่ตัวอัปมงคล! เพราะภาระหน้าที่ที่นางต้องแบกรับในฐานะผู้นำตระกูลหลังสิ้นบิดานั้นหนักหนายิ่ง ทว่า.. พรสวรรค์ที่มีมาแต่กำเนิดกอปรกับความมุ่งมั่นของนางก็นำพาชื่อเสียง "มังกรสมุทรตระกูลจั้น" ให้ยิ่งขจรไกล และการขนส่งทางแม่น้ำก็คือเป้าหมายใหม่ที่นางจะทำเพื่อคนเรือของนาง

ทว่า.. ประเดิมการขนส่งทางแม่น้ำคราแรกก็ไม่อาจเป็นอย่างใจคิดนัก เมื่อหนึ่งในคนที่ขึ้นเรือสำเภาลำเดียวกันเป็นบุรุษหน้าขาวที่นางไม่ได้เชิญ! เขามาสอดแนมกิจการของนางเป็นแน่ หึ.. บัณฑิตอ่อนแอเช่นนี้อีกไม่นานก็คงเมาเรือจนอาเจียนเละเทะจะขอลงจากเรือก็ไม่ทันกระมัง!

    "ลำนำรักเจ้านาวา ชุด หัวใจเจ้าทะเล" 

    ความตกตะลึงที่ได้เห็นคุณ "หนูใหญ่สกุลสุ่ย" ในตอนแรกนั้นยังคงกลั่นตัวอยู่ในใจไม่จางหาย กล้ามเนื้อและกระดูกมือขวาคันระคายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เริ่มกระสับกระส่าย เขาอยากจะวาดใบหน้าที่มีรอยยิ้มเบิกบานของนาง อยากวาดสีหน้าเอียงอายน่ารักของนาง.. ไม่ใช่เพราะยินดีที่ได้เห็นสตรี แต่ชื่นชมสีหน้าท่าทางของนางที่ราวกับเทพธิดาจุติลงมา.. อยากวาดความอ่อนโยนบริสุทธิ์เหนือโลกลงบนกระดาษเซวียนจื่อสีขาว

    "จั้นปู้ฉวิน" ฉีกยิ้มหัวเราะหยัน กลัวว่าเมื่อครู่เขาจะหยาบคายกับหญิงงามเกินไป ดีไม่ดีคุณหนูใหญ่สกุลสุ่ยผู้นั้นคงนึกว่าเขาเป็นพวกบ้าตัณหา ที่ไม่คู่ควรเสียด้วยซ้ำ "เฮ้อ ช่างเถอะ เรื่องที่จะสืบยังไม่สำเร็จ ตอนนี้ไม่ควรนอกเรื่อง" แม้จั้นปู้ฉวินจะคิดเช่นนี้ แต่มองมือใหญ่ที่แบออกแล้ว เขาก็ยังอดหัวเราะอีกสองทีไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าหลายปีมานี้เขาจะยังคิดอยากจับพู่กันขึ้นอีกครั้ง คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ

    "ลำนำรักมังกรดำ ชุด หัวใจเจ้าทะเล" 

    ตอนที่นางเดินเข้าไปในห้องตัวเอง ลมก็เปลี่ยนเป็นแรงขึ้นแล้ว คืนนี้มืดมาก.. ด้านนอกกลายเป็นพายุฝนโหมคลั่ง เรือใหญ่ถูกคลื่นแรงทำให้ส่ายโอน นางมองพื้นกระดานที่เดี๋ยวยกตัวขึ้น เดี๋ยวลดต่ำลงแต่กลับไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย เพราะนางรู้ว่าอยู่ในเรือลำนี้ปลอดภัยมาก หรือควรพูดว่านางรู้ว่าคนบนเรือลำนี้จะไม่ปล่อยให้มันจมเด็ดขาด ดังนั้นนางจึงคลายเสื้อผ้าแล้วขึ้นเตียง รอคอยการมาถึงของเขาภายใต้ราตรีพายุคลั่ง เหมือนกับราตรีนับครั้งไม่ถ้วนในหลายปีที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเขากลายเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร.. นางจ้องมองไปเบื้องหน้าภายใต้ความมืดและพบว่าตอนที่นางรู้ตัว ทุกอย่างก็ดูเหมือนเกิดขึ้นโดยธรรมชาติแล้ว จากนั้นก็ต่อเนื่องมาตลอดจนถึงตอนนี้..

    ตลอดมาเขาสอนสิ่งต่าง ๆ มากมาย ทั้งวิชายุทธ์ การสะกดรอย การเดินเรือ การถือกระบี่ รวมถึง.. การฆ่าคน นางนับเป็นลูกน้องของเขาหรือเป็นลูกศิษย์? หรือเป็นแค่สตรีที่หาได้ง่ายเท่านั้น? ประตูห้องโดยสารเปิดออกแล้ว ไม่ต้องหันไปนางก็รู้ว่าเป็นเขา ด้านหลังมีเสียงถอดเสื้อผ้าลอยมา พริบตาต่อมา เรือนกายเย็นเยียบใหญ่โตของเขาก็มุดเข้ามาในผ้าห่ม กอดนางเข้าไปในอกจากด้านหลัง บนหน้าอกเขายังมีเม็ดฝนเย็นเฉียบอยู่ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ขึ้นไปตรวจดูทุกที่บนดาดฟ้าเรืออีกรอบถึงได้เปียกและตัวเย็นขนาดนี้ มือของเขาแก้เชือกผูกเสื้อของนางออก.. แล้วสอดเข้ามาข้างใน.. กอบกุมเนินนุ่มอุ่นร้อนทั้งคู่ของนางไว้ นางสูดหายใจอีกครั้ง อยากจะหลบเลี่ยงเรือนกายและมือใหญ่ที่หนาวเย็นของเขา แต่มือเท้าของเขากลับยึดนางไว้แน่นแนบสนิทกับนางเป็นอย่างมาก ใช้ประโยชน์จากนางอบอุ่นตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่นานความหนาวเย็นในผ้าห่มก็สลายไปไม่เหลือร่องรอย..